3 تکنولوژی اصلی اصلاح پلاستیک تجزیه پذیر

در حال حاضر قیمت رزین پلاستیک تجزیه پذیر نسبتاً بالا است و اکثر محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر نیازهای معمولی روزانه هستند که به طور جدی مانع از تبلیغ و کاربرد گسترده محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر خواهد شد. توسعه محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر ارزان یکی از محتویات اصلی کاربرد پلاستیک های تجزیه پذیر است. بنابراین از نشاسته، کربنات کلسیم، تالک و غیره که تاثیری بر عملکرد تخریب محصولات ندارند و قابل جذب توسط محیط زیست هستند، در سیستم اصلاح پلاستیک های تجزیه پذیر استفاده می شود. به طور خاص، نسبت بالای فناوری پر کردن به یکی از فناوری های مهم در توسعه محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر تبدیل شده است.

تکنیک‌های اصلاح رایج در فرآیند کاربرد پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر شامل اصلاح پرکننده، اصلاح آلیاژی و اصلاح کوپلیمریزاسیون است.

1. اصلاح پر کردن

اصلاح پر کردن، افزودن مواد افزودنی پودر غیر ذوب به رزین پلاستیکی تجزیه پذیر است که عمدتاً شامل نشاسته و پودر معدنی است. هدف اصلی آن تهیه مواد ویژه ارزان قیمت است و گاهی اوقات می تواند خواص مکانیکی مانند استحکام مواد خاص را نیز بهبود بخشد.

یک کمک پرکننده رایج نشاسته است. این یک پلیمر طبیعی تجزیه پذیر متداول با طیف گسترده ای از منابع و قیمت پایین است. محصولات تخریب دی اکسید کربن و آب است که محیط زیست را آلوده نمی کند و یک منبع زیست توده تجدید پذیر است. مهم ترین نکته ای که در این فناوری پرکننده باید به آن توجه شود، تصفیه نشاسته است، زیرا سازگاری نشاسته و پلاستیک های تخریب شده ضعیف است و لازم است نشاسته را پلاستیکی کرد تا نشاسته با ماتریکس پلاستیکی بهتر ترکیب شود.

یکی دیگر از کمک های پرکننده پودرهای معدنی مانند کربنات کلسیم و تالک است. همه آنها پودرهای معدنی طبیعی هستند که می توانند پس از بازگشت به طبیعت توسط طبیعت جذب شوند، بنابراین عملکرد تخریب کل سیستم پلاستیک قابل تجزیه را تحت تاثیر قرار نمی دهند، اما می توانند به طور موثر هزینه مواد اصلاح شده را کاهش دهند و استحکام مواد را به یک درجه افزایش دهند. تا حدودی. بنابراین استفاده از کربنات کلسیم و سایر پرکننده ها در محصولاتی که به خواص مکانیکی بالایی نیاز ندارند بسیار رایج است. فناوری پر کردن باید به درمان جفت شدن سطح پودر توجه کند که مستقیماً بر عملکرد محصول و مقدار پودر معدنی قابل اضافه کردن تأثیر می گذارد.

2. اصلاح آلیاژ

اصلاح آلیاژی یکی از مهم ترین فناوری ها در کاربرد اصلاح پلاستیک تجزیه پذیر است. مواد آلیاژی به ماده خاصی اطلاق می شود که از دو یا چند نوع مختلف پلاستیک تجزیه پذیر از طریق اختلاط و ترکیب مذاب تشکیل شده است که عموماً حاوی یک جزء پیوسته و سایر اجزای پراکنده است. برخی از خواص مواد خواص فاز پیوسته و برخی از خواص خواص فاز پراکنده را نشان می دهند. بنابراین می توان مواد ویژه جدیدی را به دست آورد که مزایای چندین پلاستیک تجزیه پذیر را متمرکز می کند که می تواند نیاز محصولات بیشتری را برطرف کند.

3. اصلاح کوپلیمریزاسیون

اصلاح کوپلیمریزاسیون به معرفی واحدهای ساختاری دیگر بر روی زنجیره مولکولی پلیمر برای تغییر ساختار شیمیایی پلیمر و تحقق اصلاح ماده اشاره دارد. به عنوان مثال، PLA یک پلیمر آبگریز است که کاربرد آن را در برخی زمینه ها (مانند حامل های دارو) محدود می کند. یک روش موثر استفاده از لاکتید برای کوپلیمریزاسیون با پلیمرهای آبدوست (مانند پلی اتیلن گلیکول، پلی گلیکولیک اسید، پلی اتیلن اکسید) برای وارد کردن گروه ها یا بلوک های آبدوست به مولکول PLA است. به عنوان مثال، ماده رهش پایدار PLA-PEG-PLA با پلیمریزاسیون حلقه باز پلی اتیلن گلیکول و لاکتید تهیه می شود که آب دوستی و سرعت تخریب ماده PLA را بهبود می بخشد و PLA-PEG-PLA تهیه شده می تواند به یک ماده پایدار تبدیل شود. مواد رهاسازی مواد میکروسفرهای حاوی دارو.

PHBV دارای خواص بسیار عالی مانند زیست سازگاری و فعالیت نوری است و به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، اما محصولات آن سخت و شکننده هستند و پردازش آنها دشوار است. روش اصلاح پیوند را می توان برای معرفی گروه عاملی قطبی پلی وینیل پیرولیدون (PVP) بر روی زنجیره اصلی PHBV برای سنتز کوپلیمر پیوند PHBV-g-PVP PHBV و PVP استفاده کرد. نرخ تبلور و تبلور کوپلیمر کاهش یافت، آب دوستی غشاء افزایش یافت و نرخ رهش دارو افزایش یافت.